“…Hayat devam ederken yörük obalarinda, insanlari dosttur, açik sözlüdür, sevda yüklüdür, yigittir, merttir, cömerttir, olgundur. Türk’ün mayasidir, saygilidir büyügüne, sadakatlidir devletine, zorluklari asinca mutlu olur, sükreder haline, soguk günlerde kepenek yeter, bilir yasamin zorluklarini, ama kopamaz daglardan bir türlü; sahsiyetli insandir, ask ile tutkuludur ÖZGÜRLÜGÜNE…”

Yörük deyimi, iyi çabuk yürüyen, göçebe Anadolu’nun çadirda oturan Türkmenleri, bir yerde yerlesmeyen göçebe halki anlamlarina gelir. Bunlar, Anadolu’ya ve oradan da Rumeli’ye yayilmis Türkmen topluluklaridir.

Baskanlarina “Mir-i Yörükan” veya “Yörük beyi” denilirdi.Yörükler Anadoluda veya Rumeli’de oturduklari bölgelerin adini aldiklari gibi kendi eski adlari ile de anilirlardi mesela Anadolu yörüklerinin bazilarinin belgelerde geçen adlari sunlardir. Içel yörükleri, Alaiye Yörükleri, Tekeli Yörükleri, Bursa yörükleri Haruniye Yörükleri, Maras yörükleri, Ankara yörükleri, Egridir yörükleri, Araç yörükleri, Tarakli yörükleri, ziyle yörükleri, Karaca yörükleri, Murtana yörükleri, Tartar yörükleri, Karayahsili yörükleri, Nacakli yörükleri, Nasirli yörükleri, Eski yörük, Toraman yörükleri, Tacirli yörükleri, Tor yörügü, Rumeli yörüklerinin adlari ise söyledir: Tanri dagi yörükleri, Naldöken yörükleri, Kocacik yörükleri, Ofcabolu yörükleri, Vize yörükleri, Yanbolu yörükleri, Selanik yörükleri. Okumaya devam et →