Haldun TANER
(1915-1986). Ülkemizde epik tiyatronun ve kabare türünün öncüsü olan oyun yazarı, öykücü. Heidelberg Üniversitesi Siyasal Bilimler Fakültesi’nde başladığı yükseköğrenimini hastalığı nedeniyle yarıda bıraktı. Daha sonra İÜ Edebiyat Fakültesi Alman Filolojisi Bölümü’nü bitirdi (1950). Aynı fakültenin Sanat Tarihi kürsüsünde asistanlık görevinde bulundu (195054). Viyana’da Max Reinhardt Tiyatro Akademisi’nde iki yıl çalıştı; Viyana tiyatrolarında yönetmen yardımcılığı yaptı. Türkiye’ye dönünce Gazetecilik Enstitüsü’nde edebiyat ve sanat tarihi, İÜ Edebiyat Fakültesi’nde, AÜ Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi’nde, İstanbul’da LCC Tiyatro Okulu’nda tiyatro tarihi dersleri verdi. Tercüman (195758) ve Milliyet (197686) gazetelerinde köşe yazarlığı yaptı. Tiyatro için skeçler yazarak edebiyata ilk adımını atan Taner, sonraki yıllarda oyun ve öykü yazarlığını birlikte götürdü; her iki dalda da başarılı yapıtlar verdi. Fazilet Eczanesi, Günün Adamı (1953), Dışarıda kiler (1957), Ve Değirmen Dönerdi (1958) gibi oyunlarından sonra yurt dışında da geniş ilgi gören ve sinemaya da uyarlanan Keşanlı Ali Destanı (1964) ile Türkiye’de epik tiyatronun ilk örneğini ortaya koydu. Sonradan güncel olaylara mizahi bir bakışla yaklaşan, siyasal ve toplumsal taşlamalara yer veren oyunlar yazdı Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım (1964), Zili Zarife (1966), Vatan Kurtaran Şaban (1987), Bu Şehri İstanbul ki (1968) vb. 1967’de Ahmet Gülhan, Zeki Alasya ve Metin Akpınar’la birlikte kurdukları Devekuşu Kabare, daha sonra Ahmet Gülhan’la birlikte kurdukları Tef Kabare tiyatroları ile bu tiyatrolar için ortaoyunu ve tulûattan yararlanarak yazdığı, kimisi ortaklaşa kotarılan oyunlar, Türkiye’de k ibare türünün öncüsü oldu ve başarı kazandı. Adı geçenler dışındaki başlıca oyunları Astronot Niyazi (1970), Dev Aynası (1973), Yar Bana Bir Eğlence (1974), Ay ışığında Şamata (1977), Hayırdır İnşallah (1980)’tır.