Frigyalılar Sakarya nehri civarına yerleşen Friglerin merkezi Ankara Polatlı yakınlarındaki Gordion’dur. Kral Midas döneminde bütün Orta ve Güneydoğu Anadolu’ya egemen oldular. Frig ordusu genellikle yaya askerlerden oluşurdu. Ziraatçi bir topluluk olduklarından dini inanışlarında bunun etkisi görülür. En büyük tanrıları toprak ve bereket tanrısı Kibele’dir. Tanrıların ilkbaharda doğup sonbaharda öldüğüne inanılması doğa – din ilişkisine örnek olarak gösterilebilir. Frig kralları tarımı korumak için ağır kanunlar koymuşlardır. Bu kanunlara göre bir öküz kesenin veya bir saban kıranın cezası ölümdü. Frigyalılarda dokumacılık gelişmişti. Tiftik keçisinin kılından üretilen dokumalar ile kilim ve halı üretimi yaygındı. Frig kilimlerine Tapates denir. Halk sosyal sınıflara ayrılmıştı. Büyük toprak sahipleri yönetimde etkili idi. Köleler ise bedel ödeyerek hürler sınıfına geçebilirdi.
• Bu durum; kişisel statünün belirlenmesinde ekonominin önemli bir yeri olduğunu ve katı bir sınıf ayrımının olmadığını gösterir.
♦ alfabesini kullanan Frigyalılarda ilk kez hayvan hikayelerini anlatım geleneği (fabl) örnekleri görülmüştür. * Ölülerini kayadan oyma mezarlara koyan Frigyalılardan günümüze kadar ulaşan Eskişehir yakınlarındaki Midas’ın mezarı en ünlü kaya mimarilerindendir.
♦ Frigyalılar maden işlemeciliği konusunda da ileri gitmişlerdir. Bronzdan boğa başı veya başka figürlerle yaptıkları süslü kadehleri Yunanistan’a sattıkları bilinmektedir.
♦ Frigyalılar Kimmerler tarafından yıkılmış ve daha sonra Lidya egemenliğine girmiştir.