I. MEŞRUTİYET VE KANUN –I ESASİ İLAN EDİLME NEDENİ

I. MEŞRUTİYET VE KANUN –I ESASİ  İLAN EDİLME NEDENİ

XX. yy başlarında Osmanlının başında II. Abdülhamit vardı. 1876 da başa geçen 1877-1878 Osmanlı –Rus harbinin acı sonuçlarından etkilenen bu padişah ülkeyi olduğunca silahlı çatışmalardan uzak tutmaya çalışıyordu. Kırım harbinden sonra zımmilerin Avrupa’ca korunması tez-antitez doğurdu. Osmanlıda milliyetçilik hareketleri başladı. Arap , Sırp , Bulgar milliyetçiliği ortaya çıktı. Buna karşılık Türkçülük ortaya çıkar,yönetim bocalar ve etnik ayrımcılık devleti bir felakete sürükler. 1876’ ya gelindiğinde idare Türkçülük, İslamcılık, liberalizm gibi akımları kontrole çalışır.fakat bu yer yer imkansız hale gelir. Zira dış tahrik vardır. Avrupa’ya giden Türkler ise yeni fikir akımlarına intisab ediyorlardı.

I. Meşrutiyet ,Abdülhamit’in tahta çıkışı böyle bir ortamda olur. Osmanlı bir model arayışına girer. Abdülaziz dışa açılmak ister. Artık Osmanlı devleti ve aydınları Avrupalı olmaya çalışır. Abdülaziz Avrupa’ ya gitmiş,posta,telefon,telgraf sistemini geliştirmek için bazı çalışmalara girmiştir. Homojen yapıda olmayan Osmanlı homojen bir yapısı olan hukuk vs. kurum ve kanunları denemeden aynen alır ve Türk –İslam geleneğinden uzaklaşır. Fikir akımları kamplaşmaya gider.Bu kamplar iç rekabete başlar.Abdülaziz de olaylara dar açıdan yaklaşınca iş iyice karışır. Osmanlı maliyesini sıkıntıya düşürecek harcamalar yapılır . bankalardan borç alınıp Dolmabahçe sarayını yaptırır. Devlet adamları arasında da rekabet vardır.

I.Meşrutiyette batıcılar hakim olur.Batı yanlıları İngiltere , Fransa tarafından desteklenir. 19.yy Osmanlıda azınlık ayaklanmalarının yoğun olduğu Avrupa’nın her fırsatta Osmanlının içişlerine karıştığı ve kapitülasyonlar aracılığıyla Osmanlıyı yarı sömürgeleştirdikleri bir dönemdir. Bu sorunların çözümü için Tanzimat ve ıslahat uygulamalarına gidilmiş fakat herhangi bir çözüme ulaşılamamıştır. Tanzimat döneminin yetiştirdiği aydılar sorunların çözümü için Meşruti bir yönetime geçilmesi gerektiğini savunuyorlardı. Mithat paşa , Namık Kemal, Ziya paşa ve Hüseyin Avni Paşa gibi aydınların savundukları Osmanlıcılık düşüncesinden dolayı Jön Türkler yada Yeni Osmanlılar denilmekteydi. Sultan Abdülaziz’in meşrutiyet yönetimine razı olmaması üzerine harekete geçen Jön Türkler ayaklanarak V. Murat’ı tahta çıkardılar. V. Murat’ın deli olması üzerine Meşrutiyeti ilan edeceği sözünü veren II. Abdülhamit tahta çıkarıldı. İlk Osmanlı Meclis-i Mebusanı 19 Mart 1877 de toplandı. Toplam 120 mebusu vardı. 20 Mart1876 da Kanun-ı Esasi’nin ilanı muhalefeti sevindirdi. Ancak ülkenin bu şekilde tek merkezden idaresi çok zordur.